"De hut staat al gedeeltelijk in brand", zegt Robert Habeck.Hij bedoelt de Duitse economie.Maar hij zou met recht hetzelfde kunnen zeggen over het ministerie dat hij leidt.Want sinds zijn aantreden heeft het voormalige huis van het Duitse regelgevingsbeleid – dat grote persoonlijkheden voortbracht met Ludwig Erhard, Karl Schiller, Otto Graf Lambsdorff, Hans Friderichs en Wolfgang Clement – ​​vooral glinsterende woordklatergoud, tientallen tegenstrijdigheden voortgebracht en, als het nieuwste premiumproduct, overduidelijke onzin.In deze hoogste productcategorie heeft Robert Habeck momenteel veel in zijn assortiment:Onzin 1: Zijn idee van een gastoeslag was vanaf het begin verward en willekeurig.Habeck kon niet afdoende uitleggen waarom, in tijden van inflatie en de explosie van energieprijzen, de staat zou moeten optreden als een stijging van de energieprijs en dus als een aanjager van de inflatie.Het sociale onrecht dat alleen gasklanten de risico's van de energieoorlog tussen Duitsland en Rusland zouden moeten dragen, schreeuwde de hemel in.Vooral omdat deze 21 miljoen gasklanten niet verantwoordelijk zijn voor de ellende en geen alternatieve strategie hebben om hun gasleverancier te vermijden.Het principe de vervuiler betaalt stond op zijn kop en daarom moest Habeck nu terug.De kanselier, de minister van Financiën en recentelijk nog zijn partijvrienden hebben hem duidelijk gemaakt dat de heffing, waar de minister onlangs in de Bondsdag van schrikte, weg moet.